isang linggong... NGARAGness.

lunes. err, magsimula tayo sa linggo.

linggo.
time with family. time for church. but no, what did i do?
i went straight to victory liner 'cause i was headed for baguio.
dumating ako don ng 9am, kasi ang mga kasamahan ko ay nasa airport na at on the way na raw.
ayun. medyo tinubuan lang naman ako ng ugat, at muntik nang tuluyang mamuti ang aking mga mata sa paghihintay.

may participants kasi kaming pasaway. may pinag-usapan na ngang oras e nagmimistulang di makaintindi.
haay. hassle. imbyerna even.

so to cut the long story short. ang departure time na 10am ay naging... 13opm. thank you.

ginabi na nga kami. tapos medyo organized pa yung aabutan namin dong registration ek ek. goodluck na lang diba? badtrip. pero di ako makareact. plastikan ever.

i vented this day's stress by sharing stories. nonsense stuff. brainfarts with a roommie.
we called it a night. sleepy time. happiness... may kasama kaming MALUPIT HUMILIK. 'nuff said.


lunes.
unang araw ng conference.
aba. ang gaganda ng mga kasama ko. gawin daw ba akong "lead coordinator" ng grupo.
should i feel honored. oo. dapat. but i know that it spells... N-G-A-R-A-G fest.

oo. alam ko, OC ako. and i tend to be super duper organized. and i admit, i hear people say that i am responsible. yihee. nagbubuhat ng sariling bangko. but thank you for giving me the burden. haaay.

madali lang namang mag-coordinate dahil may mga kasama ako.
but still, you can't have things in full control. hindi ako Diyos for that noh.
pero tama ba namang may marinig ka na...
"nakakahiya. galing pa naman sila sa region ko. ang gugulo raw."

aba. hindi namin kasalanan yon. magulo ang committee niyo. dapat nga magpasalamat kayo samin dahil dinala namin ang mga tao sa region niyo para mag-attend ng pakulong ito. tama bang sisihin kami? ayun.

natapos ang araw. tumungo kami sa SM baguio at nagpalamig ng ulo.
sleepy time. sleepless time. nagpasak nako ng bulak sa tenga. but no, malupit talaga siyang humilik. ang saya.


martes.
day two. iisipin mong hindi na ito magiging kasing gulo.
well. in fairness, medyo maayos naman ang araw na ito.
pero ewan ko lang ha, ang galing talaga ng mga organizers.
they manage to find things. or faults at that. that they could count against us.
salamat talaga ha.
"Plan. bakit parang wala kayong ka-plan-plan."

for that. nagmaganda na naman kayo. at naghugas kamay. strike two.

at ito pa, tatawag pa ang mga tao from our office. kesyo meron raw na mga kulang na documents.
hello. inayos ko yan bago ak o umalis. kaya ko bang maging clairvoyant at asikasuhin yan habang nandito ako sa baguio e lilipad ang aking diwa diyan sa far away land?
sana pwede nga. pero hindi diba?

to end the day. sleepless night number 3. Lord, have mercy.


miyerkules.
huling araw ng unang conference.
dapat wala nang gulo sa araw na ito. kasi nga closing day na diba?
but for that. congrats. you still managed to mangle things with and for us.
nasa inyo na nga ang full payment namin. IN CASH. pero nagawa niyo pa ring gumawa ng kaguluhan.

oo. i've been putting off that day for the issuance of the original receipt. thinking that by the end of the first conference, you'd manage to get things in order.

umalis muna kami at nag-ukay. haaay. life. ang happy na sana. pero bakit parang wala ako sa "up" mood for shopping. for that. dalawang jacket lang ang napamili ko. for now. sumama pa kami sa tour upang maalis ang isip sa ngaragfest na dulot ng unang aktibidades.

bumalik upang isettle na ang reg for the next activity.
teka. ano to? bakit parang may mali.
hmmm. tama bang i-charge sa NGO namin ang siyam na kataong hindi ko kilala. at ni hindi pamilyar ang mga pangalan?!?

ang galing niyo rin noh. para mag-advice na...
"mag-ingat kayo kasi baka malusutan kayo ng mga hindi niyo kilala. i-claim na from Plan sila."

aww. how sweet. concerned ang lola. when in fact, siya ang nagsingit ng mga unidentified humanoids na yon.
ano tingin mo sakin? tanga? i'm sorry. hindi ka talaga makakalusot sakin. sharp ata ang memory ko.

nanginig ka tuloy sa pag-confront ko sayo. for that. kinabog ka ng pag-iingles ko ano? i'm sorry, lola.
ganyan talaga. mukha akong underdog. pero wag mo akong iismolin.

wala kang nagawa ano? edi, maganda yang ibinalik mo ang sobra sa thousands na binayad namin sa inyo.

salamat sa tip. to get organized. ayan. buti naman at pinakilala niyo kami sa mga key persons ng committees niyo. and for that, thank you for making us a sub-committee. aba. ang gaganda niyo parang naging Plan-initiated na ang conference na ito para kami ay kumilos na kasabay niyo.
less load for you, grave problems for us. how fun can that get?

perks for the day. haaay. ang sarap pala na mahimbing ang tulog. di siya mapapantayan:D


huwebes.
sa totoo lang, nakakapagod na para i-recant ko pa ang highlights ng linggong ito.
unang araw ng pangalawang conference.
reg forms. check.
meal tickets. check.
training kits. ch--- ache che. nasan na ang kits namin?

ayan na nga at iniwasan na namin ang makisawsaw sa kaguluhan ng iba.
and in fairness to you, to ate rose specifically, i know that you've exerted much effort to get things organized.
i pity you. i pity your goddamnnn system. sobrang gulo. i'm sorry.
ang saya ng groupmates mo para magmaganda at di makipag-cooperate.

i know that you felt like crying that's why i didn't agitate you that much. madali akong kausap. ayaw ko ng eksena. ayaw ko ng gulo. and the least that you could do is give us what we rightfully deserve. kaya nga diba, early registrants. may benefits yan. bakit parang di ko masense?

at bakit may umi-eksenang bakling? akala ko ba, it's between you and me. ang mga arrangements ek ek na yan ay nasa konteksto na na ating pinagkasunduan. for that. i called for cover.

winarla tuloy ng mga matataray kong kasama ang baklita na yan. oo. i agree with you. masyado siyang pumapapel. for that, nagdemand na ako lang ang dapat ka-coordinate when it's pretty obvious na siya ay isang ekstra sa ating scenario.

the list of unfortunate events went on.

haaay. buti na lang at malamig sa baguio. kung hindi, baka tumaas na ang presyon ng dugo ko. kasing taas ng altitude natin. above sea level. kahit wala akong high-blood. at buti na rin ay may ukayan diyan everywhere. may outlet ako ng mga frustrations. ang saya ng mga good finds ko. best buy ang mga ito at that:D


friday.
thank god it's friday? well...
the saga went on. ang galing talaga nilang humanap ng butas.
but i'm sorry, di niyo talaga kami malulusutan.
"could you give me your meal ticket numbers..."

aba. pasalamat kayo na may sistema talaga ako. at nag-initiate na ilista ang mga meal ticket numbers namin. dahil kung hindi, goodluck talaga. idadamay niyo pa ako sa paghahagilap ng mga numerong iyon. aysus.

"meron kasing nagdoble e. we were just checking kasi it might have come from your group."

for that. mukhang kinareer niyo ang pag-label samin na "magulo at unsystematic". excuse me.
hello. you were the ones who gave us our meal tickets in bulk. and I am the only one distributing it to our participants SO it's very impossible for such "mishap" to happen. kumbaga e, ako na ang control person ng grupo namin. akala niyo ba makakalusot na naman kayo at mapagbabayad kami sa kakulangang kayo naman ang may gawa? aba. ang gaganda niyo mga lola ha!

i'm sorry. you picked the wrong person to "manipulate" or fool at that. not me, sweeties. NOT ME.

alam ko, medyo naguilty ako na nag-cut ako ng isang session para makapamili ng baguio goodies.
well, it was my loss. hehe. and for that, masasabi kong may pagsisi talagang nagaganap. yuck. im such a goody-goody. aack.


sabado.
huling araw ng linggo. huling araw ng conference two.
masasabi kong wala na talagang halos kangaragan sa araw na ito. haaay salamat.
medyo rin kasi uwing-uwi na ako.
buti naman at naisipan niyong mas paagahin ang closing program. buti talaga.

so ayun. natapos siya. haaay. at siyempre, kahit ngarag ever ang mga bida. hindi pa rin makakalampas ang mga photo ops. plastikan ever. marami-rami rin ung photos na yun with the bureau director ha. aba. parang bestfriends na tayo niyan ah. haha. remembrance ng exciting and super organized activities nila.

pero in fairness, we gained friends rin. si ate rose ang aking binabanggit. for that, i told her to breathe deeply as often as she could. kawawa kasi sila. kahit hanggang closing, ngarag ever pa rin. well, sana magmistulang leksyon ang mga congresses na ito para sa kanila. and for that, lesson learned rin siya para samin. more in the sense na... hindi namin gagayahin ang mga kapalpakan na yon, or if not, we'd do our best to have minimal mishaps as possible.

at upang isara ang linggong ito, sinikap ko pa ring makipagkita sa aking mga gradeschool friends. at nanood ng last full show ng DA VINCI CODE. (take note: ako yung taya. how great.) o diba, imbes na ipahinga ko na ung mga oras na yon dahil fresh na fresh ako from a long ride, e pinili kong makipaglamierda. kasi naman hindi ko na ulit sila makikita kasi pupunta na sila sa states next week. haaay.

e imbes na marelax. hindi ko maipinta kung natuwa ba ako sa pelikula.
una sa lahat, hindi ko nasimulan. great. bumili kasi kami ni marsy ng kape dahil sa takot na baka makatulog kami habang umiikit ang film.

pangalawa, hindi ko natapos ang libro. oo. sakit ko kasi yun, puro simula lang ang nababasa ko. and that holds true to this book by dan brown. medyo may pagsisisi na hindi ko natapos. i'll try to find a way to re-read the book.

pangatlo, medyo dragging nga ang mga eksena. ewan ko kung may AD/HD ako ha. pero un nga, i kept on fidgetting on my seat. as in, feeling ko kung katabi mo ako e pupuluputan mo na ako ng tali sa irita dahil ang kulit ko. again, nagsisi ako na hindi ko pa tinapos ang libro.

well, in fairness naman. may good sides rin ang film. it advances views on women. oops, hindi ko planong gumawa ng reaction paper ha. pero totoo, mas binubuksan ang kaisipan natin sa mga kakayahan ng mga kababaihan. it's not about being a matriarchal or patriarchal society . but it shows the possibility of an egalitarian one. for that, e implied un. well, that's my personal interpretation. mas nakita ko na pwede naman talagang may boses ang mg kababaihan at hindi ko lang lubos maisip kung bakit ito pinipigilan. it's not about the battle of the sexes but more on complementing and collaborating with each other. (oo na, idealistic but i believe that it is achievable).

hindi ko rin matanggap kung bakit R-18 ito. haaay. kay hirap talaga ng ubod na konserbatibong lipunan. oo, we can't erase the fact that we are a Catholic country. pero, hello. sa paglagay ng ganong rating, pinapakita lang nito na hindi talaga "grounded" ang mga tao sa sinasabing relihiyon. kasi kung secure talaga ang ating lipunan sa espiritwal na aspeto e dapat ay ginawa itong PG-13. it was a fictional story based on some facts taken from history. i think only a non-thinking human being would be fooled or lured to the message the movie was implying. maganda nga ang scheme ng book/film na ito because it tests your groundedness in the faith that you chose to take. and besides, it's not about the religion. it's the relationship that is more important. dahil ang relihiyon ay isang sub-culture na nilikha rin lamang ng mga taong tulad mo at tulad ko. it may flourish but you can't detach it from the fact that it is bound to fail somehow.

oo. maaring dragging nga ang pelikula. but you may see things beyond that if you start to think critically on the messages it tried to convey. actually, surfacing talaga yan. pero depende na lang ang mga ito sa interpretasyon ng manonood. be critical. ayun lang.

ito pa, mahal ko talaga si audrey tatou. mas maganda na ang role niya rito. mas may essence at depth.
congrats sa kanya. pero si amelie poulain pa rin ang favorite character ko. hehe.
oh well, dahil sa pelikula, medyo nangarap rin ako na sana ay isa akong magaling ng cryptographer, at marami ring alam na symbols.
ang cool kasi. nyak.

isang linggong ngarag. pushing yourself to hard.
it's not a good practice. go ahead and get some sleep.
i feel like my head has turned into an overblown balloon ready to burst.

au revoir.
bonjour, mois amis!